مفهوم فقهی بکارت

در این که مراد از باکره بودن زن چیست و چه ضوابطی در این خصوص قابل توجه و ملاک می باشد علی رغم وضوح عرفی آن چندان از منظر علم فقه بدان پرداخته نشده است. بکر بودن، وصف مشترک زن و مرد است با این وجود بکارت زن از جمله اوصافی است که واجد آثار مهمی در برخی احکام فقهی می باشد از اینرو تدقیق در آن از اهمیت به سزایی برخوردار خواهد بود. در مجموع، نگارنده از فحوای کلام برخی از فقها و اشارات متشتت و موردی و پراکنده ایشان در خصوص مورد، ضوابط ذیل را در خصوص مفهوم بکارت اصطیاد نموده است: گاه برخی از فقها وجود پرده ظاهری در مهبل زن را نشانه بکارت وی دانسته و گاه برخی عدم خرق پرده بکارت از طریق وطی را ملاک بکارت شمرده اند. برخی از فقها نیز در ضابطه فوق، وطی شرعی را مد نظر قرار داده و عده ای نیز صرف عدم ازدواج صحیح را نشانه باکرگی زن دانسته اند. به نظر می رسد که پذیرش هر یک از ضوابط فوق توالی خاص خود را نیز به همراه خواهد داشت.